Według psychologii sposób, w jaki postrzegamy rzeczywistość, jest głęboko uwarunkowany naszymi przeszłymi doświadczeniami. Jesteśmy jak drzewko, które mogłoby rosnąć prosto i rozgałęziać się swobodnie, ale jeśli zostało zranione w młodości, zaczyna wyginać się w różne strony, przybierając czasem dziwaczne kształty. Dzieje się tak, aby przetrwać.

Astrologia natomiast różni się tym, że zakłada istnienie wrodzonego zestawu archetypów. Być może nie każde drzewko jest predestynowane do bycia wielkim, rozłożystym dębem. Innymi słowy, rodzimy się z określonymi predyspozycjami do postrzegania wydarzeń w specyficzny sposób. To, jak nauczyliśmy się interpretować świat w dzieciństwie, wpływa na nasze oczekiwania i filtry, które nakładamy na siebie w dorosłości, a więc te wzorce powtarzają się w dorosłym życiu. Na przykład, jeśli ojciec opuścił dziecko, w kolejnych latach może ono żyć w przekonaniu, że mężczyźni nie są godni zaufania, i w dorosłym życiu wybierać takich partnerów, którzy potwierdzą to przekonanie.

Czy to oznacza, że nie warto pracować nad sobą ani wychowywać naszych dzieci? Absolutnie nie! Chcę jedynie zwrócić uwagę na inne podejście. W psychologii często „obwiniamy” świat zewnętrzny (głównie rodziców) za to, kim jesteśmy, podczas gdy w astrologii uznajemy, że to my sami częściowo odpowiadamy za sposób, w jaki postrzegamy innych. Zakładamy istnienie wrodzonych filtrów, które wpływają na nasze widzenie świata.

Jak zrozumieć te ukryte wzorce i domyślne ustawienia? Astrologia dostarcza nam języka i narzędzi, które pozwalają je wyrazić, zrozumieć i nad nimi pracować. Daje nam również dużo sprawczości – zamiast biernie poddawać się wpływom, możemy świadomie przekształcać te wzorce i kształtować nasze życie zgodnie z naszymi prawdziwymi pragnieniami. Łącząc astrologię z wiedzą psychologiczną dotyczącą faz rozwoju dziecka, możemy zrozumieć, w którym momencie życia kształtują się określone wzorce, czyli mówiąc astrologicznie, kiedy ujawnia się wpływ danej planety. Przyjrzyjmy się archetypom reprezentowanym przez planety Neptun, Księżyc, Słońce i Mars, których wpływ jest odczuwalny już na samym początku życia człowieka. Następnie spróbujemy zdefiniować na nowo negatywne aspekty tych planet, tak, aby pomagały w życiu.

Archetypy planetarne: Neptun, Księżyc, Słońce i Mars

Neptun (Jedność)

Za pierwszy ważny okres, w którym zaczynają się tworzyć podstawy przyszłej osobowości dziecka, uznawana jest faza prenatalna. Pragnienie bycia oceaniczną całością, jednością ze wszystkim stanowi siłę napędową dla rozwijającego się płodu. Badania wskazują, że emocje, stres, a nawet stan zdrowia matki w czasie ciąży mogą oddziaływać na rozwój emocjonalny i psychiczny dziecka. Na przykład wysoki poziom stresu u matki może wpływać na wrażliwość dziecka na stres po urodzeniu, co z kolei może kształtować jego reakcje emocjonalne i zdolność radzenia sobie z trudnymi sytuacjami w przyszłości. Gdzie szukać wskazówek na temat okresu płodowego w horoskopie? W aspektach Neptuna, na przykład:

Neptun w trygonie do Jowisza – doświadczenie jedności w łonie matki, wypełnione uczuciem harmonii, swobody i rozwoju.

Neptun w kwadraturze do Saturna – ból, trudności i ograniczenia związane z archetypem jedności. Problemy w późniejszym życiu dotyczące różnych form doświadczeń mistycznych (poczucie braku jedności ze światem).

Księżyc (Matka, bezpieczeństwo)

Dziecko rodzi się z pewnym wyobrażeniem figury matki. Przez pierwsze dwa lata życia stanowi ona dla niego cały świat, odpowiadając za zaspokojenie podstawowych potrzeb (faza oralna). To, jak będzie dziecko będzie postrzegać matkę, jest związane z położeniem Księżyca w horoskopie. Ważne jest, że nie chodzi tutaj o to, jaka matka naprawdę jest – to osobna kwestia, którą można rozważyć, analizując jej horoskop – ale o to, jakie oczekiwania wobec niej nosi w sobie dziecko. W zależności od tych oczekiwań będzie jej doświadczać w taki a nie inny sposób. Przykładowo:

Księżyc w trygonie do Jowisza wskazuje na wrodzone oczekiwanie obfitości i opieki ze strony matki. Osoba z tym aspektem będzie selektywna w swojej percepcji, zwracając uwagę na Jowiszowe cechy matki, takie jak hojność, ciepło, wsparcie emocjonalne i optymizm, a pomijając momenty, kiedy była surowa.

Księżyc w trygonie do Plutona sprawia, że dziecko postrzega matkę jako osobę, która przeszła głęboką transformację, na przykład w wyniku kryzysu lub choroby. Dzięki temu dziecko nabiera przekonania, że samo również jest w stanie przetrwać trudne doświadczenia i przejść wewnętrzną przemianę. To połączenie daje mu poczucie szczególnej wewnętrznej siły, przekonanie, że w jego wnętrzu kryje się coś znacznie głębszego, niż to, co widać na zewnątrz.

Księżyc w kwadraturze do Saturna może wywołać u dziecka przekonanie, że jego podstawowe potrzeby nie są zaspokajane (konkretny przykład to problemy z karmieniem piersią). Taka osoba może postrzegać matkę jako chłodną, zdystansowaną, lub zbyt surową, co prowadzi do poczucia braku wsparcia i bezpieczeństwa. Tutaj selektywność percepcji dziecka będzie działać na niekorzyść matki – zapamięta ten jeden moment, kiedy na nie nakrzyczano i zostawiono na chwilę same, gdy płakało, nawet jeśli na co dzień matka była ciepła i opiekuńcza.

Księżyc w kwadraturze do Urana sprawia, że dziecko postrzega matkę jako nieprzewidywalną, zmienną, nieobecną i nie w pełni dostrojoną do jego potrzeb w swojej opiekuńczej roli. Jeśli matka stanowi źródło niepewności, to w dorosłym życiu dziecko może postrzegać w ten sposób cały świat. Taka sytuacja może także prowadzić do rozwoju niezależności i innowacyjności (jak by tu teraz zwrócić uwagę mamy, skoro za każdym razem działa co innego).

Słońce (ego, Ojciec) i Mars (działanie, agresja)

W okolicach drugiego roku życia dziecko zaczyna przechodzić przez fazę analną, czyli okres, w którym odkrywa swoją odrębność od matki, zaczyna kształtować swoją indywidualność i zdobywać autonomię. W tym czasie dziecko uczy się kontrolowania czynności fizjologicznych, takich jak korzystanie z toalety, co jest symbolicznym początkiem kontrolowania swojego ciała i otoczenia.

Dziecko stawia wtedy pytania dotyczące władzy i kontroli: “Kto decyduje? Ja czy ty?”. To oznacza, że dziecko zaczyna zauważać, że jego potrzeby i pragnienia mogą być w konflikcie z oczekiwaniami rodziców, zwłaszcza matki, która często staje się osobą stawiającą granice i mówiącą “nie”. W procesie indywidualizacji kluczową rolę może odgrywać ojciec. Jego obecność może ułatwić dziecku oderwanie się od symbiotycznej więzi z matką i rozwijanie własnej indywidualności. Ojciec, jako ktoś „inny” niż matka, może bezpiecznie wprowadzać dziecko w świat zewnętrzny.

Ten okres wiąże się z rozwijaniem się pewnych aspektów psychiki, które w astrologii są symbolizowane przez archetypy Słońca i Marsa. Słońce symbolizuje Ego, indywidualność i dążenie do ekspresji własnej tożsamości, ale też figurę ojca, który wspiera dziecko w tym procesie. Mars natomiast jest symbolem woli, agresji, inicjatywy oraz działania. 

Słońce/Mars w trygonie do Jowisza daje człowiekowi poczucie, że to, co ma do pokazania światu, jest rozległe i wspaniałe. Może kreować swoją rzeczywistość i swobodnie wyrażać samego siebie. Ojciec jest postrzegany jako oddany, wspaniały i wspierający w realizacji marzeń. Inni mężczyźni mogą mieć trudności z wyrównaniem do standardów, które są ustanowione przez tę figurę. 

Kwadratura Słońce/Mars do Neptuna – poczucie, że trzeba poświęcić ojca i to co reprezentuje (bo go nie było psychicznie lub fizycznie). Osoba może czuć się pozbawiona podstawowej struktury i wsparcia, które ojciec powinien zapewnić w budowaniu jej tożsamości. Wiąże się z ogromnym bólem, postawą: “Nie wiem kim jestem, nie ważne czego chcę, to, co mam do pokazania światu, jest skromne i zawstydzające, niewiele zależy ode mnie”.

Kwadratura Słońce/Mars do Plutona to silny aspekt w astrologii, który może przynieść intensywne wyzwania, szczególnie w obszarach związanych z realizowaniem własnych potrzeb, wyrażaniem siebie i radzeniem sobie z siłą woli. Głębokie poczucie, że działania mogą przynieść negatywne konsekwencje. Być może we wczesnym dzieciństwie złośliwe intencje wobec innych się spełniły i miały fatalne skutki, co zaowocowało głęboko zakorzenionym poczuciem winy.

Słońce/Mars w kwadraturze do Saturna może wskazywać na ojca kojarzonego z dyscypliną, wymaganiami i nakładaniem ograniczeń. Taka relacja mogła być naznaczona trudnościami, które utrudniały naturalny rozwój i wyrażanie siebie. W rezultacie każda próba wyjścia poza narzucone normy mogła spotykać się z oporem, krytyką lub karą. Może to prowadzić do przejęcia roli krytycznego ojca, osoba sama staje się dla siebie surowym i wymagającym sędzią.

Astrologiczna parafraza

Kiedy zrozumiemy nasze napięciowe aspekty planet w horoskopie i rozpoznamy ich źródła w odniesieniu do naszej przeszłości, stajemy przed szansą na transformację ich znaczenia. Choć nie możemy ich całkowicie wyeliminować, możemy zredefiniować ich wpływ, tak aby były zgodne z nami, wspierając nas, a nie blokując. 

Na przykład, zamiast myśleć „Nie wiem, kim jestem” w przypadku napięcia na linii Słońce-Neptun, możemy świadomie zająć się „neptunicznymi” aktywnościami, takimi jak twórczość czy medytacja, aby ten aspekt mógł wyrazić się w kontrolowany przez nas sposób. W ten sposób przejmujemy kontrolę nad swoim życiem, a kosmogram staje się narzędziem do zmiany w zgodzie z samym sobą.

Podobnie, w przypadku napięć między Marsem a Saturnem, zamiast nosić w sobie przekonanie „Nigdy nie dokończę tego, co zaczęłam,” możemy przekształcić to przekonanie na „Jeśli będę systematyczna, osiągnę to, co sobie zaplanowałam.” W przypadku napięcia między Księżycem a Uranem, myśl „Nic w moim życiu nie jest pewne” możemy zamienić na „Mogę odnaleźć własną, niekonwencjonalną drogę w świecie.”

Zachęcam Was do poszukiwania tego rodzaju pozytywnych parafraz, zwłaszcza jeśli w Waszym kosmogramie występują wyjątkowo trudne miejsca. Pamiętajcie, że każdy aspekt, nawet najbardziej napięty, niesie ze sobą potencjał do wzrostu i rozwoju. Poprzez świadome przekształcanie negatywnych przekonań i definiowanie ich znaczenia nowo, możemy zacząć wykorzystywać te aspekty jako siłę napędową do osiągania naszych celów. Horoskop jest nie tylko mapą naszych wyzwań, ale również skarbnicą zasobów i narzędzi, które możemy wykorzystać do budowania życia w zgodzie z samym sobą. Nie bójcie się zatem eksplorować swoich kosmicznych potencjałów.